" آقای روزبه از همین الان بگویم راه بجایی نخواهید برد ! "

" آقای روزبه از همین الان بگویم راه بجایی نخواهید برد ! "

بعد از جنگ تحمیلی دولتهایی که به قدرت رسیدند به دنبال یک نظام غیر رقابتی بودند و تلاش می کردند با تشکیل یک حزب انحصار فعالیت های سیاسی قانونی را به خود اختصاص بدهند حزب کارگزاران سازندگی از احزاب دولت ساخته هاشمی و حزب مسارکت از احزاب دولت ساخته خاتمی بودند احمدی نژاد هم خیلی دوست داشت رایحه خوش خدمت این نقش را برایش ایفا کند. به هر حال امید همه آنها این بود که بتوانند قدرت دولتی را در بین خودشان از راه انحصار طلبانه البته تا حد امکان از راه های قانونی به صورت چرخشی حفظ کنند. با وجود اینکه احزاب دولتی اشاره شده را به سختی می توان به عنوان یک حزب به معنای واقعی نام برد ولی تمامیت خواهی از جمله ویژگیهای بارز احزاب اشاره شده می باشد به این صورت که تا زمانی که موسسین حزب مستقیمن قدرت را در اختیار داشته باشند حزب آلت اجرایی تصمیمات دولت است در غیر این صورت دولت به عنوان ابزار اجرایی خواسته های حزب عمل خواهد کرد. بنا بر این می توان تصور کرد آنچه به نام تصمیمات دولتی مطرح می شود چیزی جز حاصل توافق یا نقطه تلاقی گروههای منفعت طلب نیست گروههایی که برای رسیدن به منافع خود دست به اعمال فشار به قدرت عمومی و دولت می زنند تا تصمیمات آنها را با منافع خود همراه سازند.